Η ώρα περνάει, τα πιτσιρίκια εκεί. Δεν το κουνάνε. Ανακωχή. Προς στιγμήν. Οι διμοιρίες πάνε πιο πίσω λίγα μέτρα. Η ατμόσφαιρα χαλαρώνει κάπως. Μια κοπελιά παίζει με τον σκύλο της που του έχει φορεμένες δυο μπαντάνες στον λαιμό, μια μπλε και μια πράσινη. Ο σκύλος, κουνώντας την ουρά χαρούμενα, της φέρνει νεράντζια πεσμένα κάτω, εκείνη τα πετάει πίσω και φτου κι από την αρχή. Τα παιδιά αρχίζουν να συζητάνε και να γελάνε. Ξάφνου, ησυχία. Ενας καστανόξανθος πιτσιρικάς σηκώνεται, το ένα χέρι ψηλά: «Σύντροφοι, έχω να κάνω μια ανακοίνωση! Πάω για κατούρημα!...». Χάχανα, χειροκροτήματα ... αχ αυτά τα παιδιά
Το κειμενο ειναι απο τον φιλο τον Μαρκο ... στειλτε και σεις τα δικα σας
Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου