Φθινοπωρινες κρισεις ντιπρεσιον και ινσομνια

Οταν πιανω τον εαυτο μου να στραβωνει το στομα , οταν μες στην ψυχη μου ειναι Νοεμβρης υγρος που ψιλοβρεχει, οταν πιανω τον εαυτο μου να σταματαει αθελα μπρος σε φερετροπωλεια και να γινεται ουραγος καθε κηδειας που συναντω ... και ειδικα οταν οι υποχονδριες μου με κυβερνουν τοσο , που χρειαζεται ενας δυνατος ηθικος φραγμος να με εμποδισει να βγω επιτηδες στο δρομο και μεθοδικα να ριξω χαμω τα καπελα του κοσμου - τοτε θεωρω πως ηρθε η ωρα πια να μπαρκαρω ... οσο πιο ΓΡΗΓΟΡΑ μπορω . Ειναι το δικο μου υποκαταστατο ... Οπως ο Κατων με μια φιλοσοφικη χειρονομια ολο μεγαλοπρεπεια ριχνεται πανω στο σπαθι του , εγω παιρνω ησυχα το πλοιο ... το λεωφοριο , το αεροπλανο , το τραινο , η τους δρομους η οτι αλλο λαχει τελικως και αντιος

Υ.Γ1: Και για να μην ξεχνιομαστε , καθε που μιλαμε για ταξιδι ας θυμομαστε οτι
"για οποιον η θαλασσα στον ηλιο ειναι τοπιο η ζωη μοιαζει ευκολη και ο θανατος επισης. Αλλα για τον αλλον ειναι κατοπτρο αθανασιας, ειναι διαρκεια. Μια διαρκεια που μονον το ιδιο της εκθαμβωτικο φως δεν σε αφηνει να τη συλλαβεις" ...... Ελυτης "ο μικρος ναυτιλος"

ΥΓ2:Ενω τα ροζ ειναι προσθηκη του αντιγραφεα , τα μαυρα γραμματα ειναι Μελβιλ