Παει ο παλιος ο χρονος

When I was young.
Ηθελα , ολα τα ηθελα ....
Ηθελα να αλλαξω τον κοσμο , η τουλαχιστον τον αδοξαστο τους ...
Ηθελα να κανω πολιτικές ταινιες ... πολιτική μουσικη ... πολιτική λοτεχνια ...
Ηθελα να γυρισω τον κοσμο ολον ... απ τα βαθη της Αφρικανικης στεπας , στις πηγες του Γαγγη και απο εκει στις κορφες των Ανδεων ....
Ηθελα να γνωρισω αμαζονες ξανθες .... κατι σαν την Φαιηθφουλ στο κοριτσι με την μοτοσυκλετα ....
When I was young ..... ολα μου ηταν πιο ευκολα .
Σημερα .... χρονια απο τοτε μετραω μονον ηττες ...
When I was young .... δεν καταλαβαινα τι σημαινε when I was young

Μακεδονες αυτοπροσδιοριζοτανε ...

Διχως ετερο σχολιο ενα αποσπασμα απο τη Η ζωή εν τάφω, σελ. 301, 304-305, Στρατής Μυριβήλης.


........ Τούτοι εδώ οι χωριάτες μιλάνε μια γλώσσα που την καταλαβαίνουν κι οι Σέρβοι κι οι Βουργάροι. Τους πρώτους τους μισούν γιατί τους πιλατεύουν και τους μεταχειρίζουνται για Βουργάρους. Και τους Βουργάρους τους μισούν γιατί πήραν τα παιδιά τους στον πόλεμο. Εμάς τους Ρωμιούς μας δέχουνται με κάποια συμπαθητικιά περιέργεια, μόνο και μόνο γιατί είμαστε οι γνήσιοι υποταχτικοί του Πατρίκ, δηλαδή του Οικουμενικού Πατριάρχη. Η ιδέα του Πατριαρχείου απλώνεται ακόμα, τυλιγμένη μέσα σε μια μυστικοπάθεια πολύ παράξενη, πάνου σε τούτον τον απλοϊκό χριστιανικό κόσμο. Ύστερα είναι και οι τάφοι των προεστών και των παπάδων τους που ‘ναι σκαλισμένοι με τα ιερά και μυστηριώδικα ελληνικά γράμματα. Τα ίδια γράμματα είναι γραμμένα πάνου στα παλιά σκεβρωμένα κονίσματά τους, γύρω απ’ τ’ άγρια ασκητικά κεφάλια των αγίων του Βυζαντίου και μέσα στα κιτρινισμένα Βαγγέλια.
Μολαταύτα δε θέλουν να ‘ναι μήτε Μπουλγκάρ μήτε Σρρπ (= Σέρβοι) μήτε Γκρρτς (= Έλληνες). Μονάχα Μακεντών ορτοντόξ”.

__________________________________________________________________

Να και αλλο ενα αποσπασμα απο Πηνελόπη Δέλτα, “Στα Μυστικά του Βάλτου”, σελ. 44 και αυτο ανευ σχολιων

Ήταν ένα κράμα όλων των βαλκανικών εθνικοτήτων τότε η Μακεδονία. Έλληνες, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Σέρβοι, Αλβανοί, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, ζούσαν φύρδην-μίγδην κάτω από τον βαρύ ζυγό των Τούρκων.

Η γλώσσα τους ήταν η ίδια, μακεδονίτικη, ένα κράμα και αυτή από σλαβικά και ελληνικά, ανακατωμένα με λέξεις τούρκικες.

Όπως και στα Βυζαντινά χρόνια, οι πληθυσμοί ήταν ανακατωμένοι τόσο, που δύσκολα χώριζες Έλληνα από Βούλγαρο - τις δύο φυλές που κυριαρχούσαν. Εθνική συνείδηση είχαν την μακεδονική μονάχα. Όταν όμως οι Βούλγαροι κήρυξαν την εκκλησιαστική τους ανεξαρτησία, και αναγνωρίστηκε στην Κωνσταντινούπολη αρχηγός της βουλγάρικης εκκλησίας ο Έξαρχος αντί του Πατριάρχη, και όταν η σύνοδος του 1872 κήρυξε σχισματικούς τους Βούλγαρους, χωρίστηκε η Μακεδονία σε Πατριαρχικούς Έλληνες κι Εξαρχικούς Βούλγαρους, χωρίστηκαν και οι συντοπίτες, οι συγχωρίτες - ακόμα και οι οικογένειες.”

______________________________________________________________

Υ.Γ. και επειδη δε κρατιεμαι διχως σχολιο ... ψιτ Νομαρχη (ενας ειναι ο νομαρχης) , οργανωσε καμμια συγκεντρωση με αγαναχτισμενους πατριωτες να καψτε βιβλια , φωναξτε και τον πολυσεβασμιο Ανθιμο να τους αφορισει και τον ελληνοπρεπειο Ζουραρι να μας πει καμμια παραμυθα με Θουκιδιδη ... βρε ου λεμε